Տարեց ամուսիններ Ամալյան եւ Վանյան արդեն ավելի քան մեկ տարի ապրում են Արմավիրի Դալարիկ գյուղում: «Ամռանը խոտ ենք քաղում, ծառ ենք տնկում, աշնանը խաղող ենք հավաքում»,- ասում է Վանյան ու ավելացնում` անկախ տարիքից եւ առողջական վիճակից պատրաստ են ցանկացած աշխատանք կատարելու, չէ՞ որ 2020-ից հետո իրենց կյանքն անվերադարձ փոխվել է:
Ամուսինները տեղահանվել են Հադրութի Ակնաղբյուր գյուղից: Ինըհոգանոց ընտանիքից այժմ միասին են ապրում երեքը: Չորս որդիներից երկուսը պայմանագրային զինծառայող են, մեկը` ժամկետային: «Դժվար ժամանակներ են: Էրեխեքը փորձում են իրենց խնդիրները լուծել: Նաեւ մի աղջիկ ունենք, ամուսնացած է, իր ընտանիքով է զբաղվում: Օգնում են, բայց մենք էլ իրավունք չունենք ձեռքներս ծալած տանը նստելու»,- ասում է Ամալյան:
Ամալյա Գրիգորյան. «Պատերազմին երեք տղաներս առաջնագծում էին: Ես էլ չէի ուզում գյուղից հեռանալ»:
«Տան գործերն էի անում, տղաներիս էի սպասում: Սկզբում կարծում էի, թե 90-ականների պատերազմի պես է լինելու»:
«Եկավ մի պահ`ամեն ինչ փոխվեց: Փոքր տղաս ոտքից վիրավորվեց»:
Վանյա Գրիգորյան. «Ես անասնապահ էի, ֆերմայում էի աշխատում»:
«Երբ պարզվեց, որ տարածքները կորցնում ենք, անասունին թողեցինք դաշտերը»:
«Մեր ամբողջ ունեցվածքն ու անասունն էլ մնաց` էլ հավ, էլ ոչխար»:
«Հիմա ընդամենը երեք ճագար ունեմ: Չգիտեմ էլ՝ ինչի եմ պահում»:
Ամուսինները նախ մի քանի ամիս ապրել են բարեկամների տներում, ապա տեղափոխվել են Դալարիկ:
Ամալյա. «Այս տան տերերը մեկ տարի վարձ չվերցրին, բայց հիմա արդեն վճարում ենք: Իրենց կյանքն էլ դժվար է:
Ուկրաինայում էին ապրում, հիմա տեղափոխվել են Գերմանիա»:
«Մենք հիմա միայն մեզ վրա ենք հույս դնում»:
«Երբ տնից դուրս եկանք, ոչինչ չվերցրի, անգամ կարեւոր փաստաթղթերը»:
«Այստեղ տեղավորվելը մի քիչ դժվար է, ամեն ինչ շատ է տարբերվում: Անգամ ջուրը այստեղ պետք է առնենք»:
Վանյա. «Սովոր չենք բողոքելու: Մենք մեր մի տղայի հետ ենք հիմա ապրում: Վատ թե լավ, դա այլ հարց է»:
«Չգիտեն էլ, թե այս երկու տարին ոնց անցան: Երեւի այդպես էլ մեր կյանքը կանցնի: Բայց մենք ապրում ենք»:
Լրագրող, լուսանկարիչ, Խոսքի ազատության մրցանակի դափնեկիր։ Մասնակցել է լուսանկարչական ցուցահանդեսների ՄԱԿ-ի կենտրոնակայանում (Նյու Յորք) եւ ժնեւյան գրասենյակում, Եվրոպայի պալատում (Ստրասբուրգ), Փարիզում, Հռոմում, Բեռլինում, Վիեննայում եւ այլուր։