• Գլխավոր
  • Հարթակ
    • 17+
    • Էկո
    • Սովետ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • Գործընկերներ
    • Բուն TV
  • մեր մասին
  • Կապ
Aliq Media Armenia
  • Գլխավոր
  • Հարթակ
    • 17+
    • Էկո
    • Սովետ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • Գործընկերներ
    • Բուն TV
ՆերքինՔաղաքականություն

Բարոյականության խնդիրը

Վահրամ Աթանեսյան 17:01 | 03.04.2021
Վահրամ Աթանեսյան 17:01 | 03.04.2021
Woodrow Wilsons map

Ֆեյսբուքում երբեմն ակամա բանավեճ եմ ունենում բոլորովին անծանոթ մարդկանց հետ, երբ համոզված եմ լինում, որ ընդդիմախոսս ֆեյք չէ: Օրերս բավական երկար խոսակցություն էր Սեւրի պայմանագրի, առաջին Հանրապետության իրավահաջոդություն ընդունելու եւ «ապագաղութացման» թեմայով:

Ուզում եմ հավատալ, որ մարդը քաղաքական մանիպուլյատոր չէ, անկեղծ է եւ հավատում է, որ Վիլսոնյան Հայաստան կա, լինելու է: Մնում է, որ ազգովի համախմբվենք այդ նպատակի շուրջ: Նույնը չես ասի նրանց մասին, որ դիվանագիտական փորձառություն ունեն, քաղաքական որոշակի ճանապարհ են անցել կամ ռազմական գործիչ են եղել:

Նրանք այդքան անկեղծանալու իրավունք պարզապես չունեն: Որովհետեւ այլ բան է միջին վիճակագրական հայի անվտանգ ըղձախոսությունը, բոլորովին այլ, երբ այդ ամենը բերվում է պետական-քաղաքական կամ նույնիսկ հանրային կյանքի միջավայր: Այստեղ բոլորս մի պարտավորություն ունենք՝ եթե օգնել չենք կարող, գոնե չվնասենք:

Քառասունչորսօրյա պետերազմից հետո, երբ տարածաշրջանում իրավիճակը բառիս բուն իմաստով կախված է մազից, ազգային պահանջատիրությունը, պատմական արդարության վերականգման շուրջ զգացմունքային զեղումները ոչ միայն ժամանակավրեպ, այլեւ չափազանց վտանգավոր են:

Հարկ չկա անդրադառնալու, թե միջազգային քաղաքականության կուլիսներում ինչ վտանգներ են խմորվում: Բավական է թռուցիկ հետեւել օտարալեզու մամուլին, որպեսզի պարզ լինի, որ գործ ունենք երկբեւեռ իրականության հետ: Լիբերալիզմի եւ համամարդկային արժեքների արեւմտյան աշխարհը ճգնաժամի մեջ է: Ձեւավորվում է Մեծ Եվրասիա, որի մի մասն է Հարավային Կովկասը՝ իր բազմաթիվ խնդիրներով: Ահա այս իրավիճակում, որի մոտավոր պատկերը դժվարանում են գծել ամենափորձառու քաղաքագետներն ու վերլուծաբանները, պատերազմում պարտված Հայաստանի ներքաղաքական օրակարգ բերել Վիլսոնյան Հայաստանի վերագտնումի թեման՝ նշանակում է կամ անմեղսունակ լինել, կամ սպասարկել արտաքին որեւէ կենտրոնի շահ:

Իսկ դա արդեն բարոյականության խնդիր է:

Ինձ կարող են որպես ռոմանտիկ պրովինցիալի ծաղրել: Ես գիտեմ, որ քաղաքականության մեջ բարոյականը վերջին տեղում է կամ ընդհանրապես բացակայում է: Բայց ցինիզմը հզոր, կայացած, ինքնավստահ, ինքն իրեն պաշտպանելու ունակ երկրի քաղաքական գործչի առանձնաշնորհն է: Մեր դեպքում, երբ դեպի աջ կամ ձախ մի կես-քայլ կարող է էլ ավելի վատթարացնել վիճակը, խորացնել ճգնաժամը, ոչ ոք օրիգինալ քաղաքական գործչի դեր խաղալու իրավունք չունի:

Մամուլը տարածել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբում ամերիկյան նախկին համանախագահ Ռիչարդ Հոգլանդի հոդվածը: Այդ տեքստի դիվանագիտական «մեխը» մի իրողության արձանագրում է՝ Լեռնային Ղարաբաղի հարցում ԱՄՆ-ը միշտ առաջին ջութակի դերը վերապահել է Ռուսաստանին: Չեմ կարծում, թե նման սկզբունքային խոստովանություն նա արել է առանց պետական դեպարտամենտի հետ խորհրդատվության: Եւ ասվածը պետք է ընկալել այսօրվա իրողությունների կտրվածքով:

Նախկին դեսպանը, գոնե ես այդպես եմ հասկանում, հայ հանրությանը բարեկամաբար խորհուրդ է տալիս Միացյալ Նահանգների հնարավոր դերակատարության պատրանքների չտրվել: Սա այն երկրի նախկին դիվանագետն է ասում, որի կամեցողության վրա է կառուցվում Վիլսոնյան Հայաստանի վերագտնումի քարոզչությունը: Այս դեպքում պետք է շատ կարեւոր արձանագրում անել. ամերիկացի Հոգլանդը հայ ժողովրդի նկատմամբ ավելի ազնիվ զգացմունքներ է տածում, քան՝ ԱԺԲ-ում հավաքված նախկին դիվանագետը եւ «ապստամբականները»:

Նա ասում է ճշմարտությունը, իսկ հայ ազգայնականները՝ նենգափոխում են ոչ միայն պատմությունը, այլեւ ներկան: Եւ, որքան էլ փորձես, այդ մարդկանց քաղաքական գործիչ չես կարող անվանել, իրենց գործը՝ քաղաքականություն: Որովհետեւ քաղաքական չէ այն խոսքը, որ չունի նվազագույն իսկ հիմնավորում, առավել եւս՝ իրացման նույնիսկ տեսական գործիքակազմ:

Թե ինչու՞ է ԱԺԲ-ն ասպարեզ իջել՝ այլ թեմա է: Մեզ ավելի շատ պետք է հուզի, թե ինչու՞ անգամ քառասունչորսօրյա պատերազմից հետո հայ իրականության մեջ կան մարդիկ, խմբեր, խավեր, կաստաներ, որ հավատում են Վիլսոնյան Հայաստանի վերագտնումի քարոզչությանը: Թող որ նրանք ընտրողների 0,1 տոկոսը կազմեն, բայց ինչու՞ ունենալ երազախաբության տրված թեկուզ տասը հազար հայրենաբնակ հայ: Չէ՞ որ դա էներգիայի վատնում է: Կարելի է ասել՝ «հիվանդություն»: Իսկ քանի դեռ այն կա, միշտ ունենալու ենք արտաքին մանիպուլյատիվ միջամտության վտանգ, հանրային սուր բեեւռացման սպառնալիք, քաղաքականությունը պահանջատիրության վերածելու պոպուլիզմի աղետ, որի ծանր հետեւանքն է մեր այսօրվա իրականությունը:

Կարդացի, որ ամերիկյան քսանյոթ ոչ կառավարական կազմակերպություններ դիմել են նախագահ Բայդենին եւ հորդորել Ռուսաստանի հետ դիսկուրսից բացառել կոշտ հռետորաբանությունը, հնարավորինս տեսանելի ապագայում վերսկսել Պուտինի հետ երկխոսությունը: Եւ դա՝ ուժեղ, ինքնավստահ, մնացյալ ամբողջ աշխարհին վերեւից նայող Նահանգներում:

Բարոյականության հարց է՝ ինչպես զսպել հավականությունները, գտնել ներքին ինքնակառավարման զսպանակներ, երբ հասկանում ես, որ համառությունը ոչ մի տեղ չի տանում, բացի առճակատումից: ԱԺԲ անվանված շարժումը բարոյականություն պետք է ունենա եւ լռի: Սա իրավունքի սահմանափակման պահանջ չէ, այլ՝ հայրենասիրության թեսթ: Որովհետեւ այս կրիտիկական պահին Վիլսոնյան Հայաստանի թեմայով լռությունը երկրին կենսականորեն օգտակար է:

Վահրամ Աթանեսյան

Պատմաբան, լրագրող, հրապարակախոս, քաղաքական գործիչ։ Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի (1990-95) Արցախից ընտրված պատգամավոր, 2000-2015 թվականներին Արցախի Ազգային ժողովի երեք գումարումների պատգամավոր։ «Հոգեւոր Հայաստանը եւ արդիականությունը» գրքի հեղինակն է։

0
FacebookTwitterWhatsappTelegramEmail
նախորդը
Համագործակցության դաշնակցային բնույթ, երկխոսության բարձր ինտենսիվություն
հաջորդը
Փարավոնների Ոսկե շքերթը Եգիպտոսում

խմբագրական

Հոբելյանին ընդառաջ

Promotion Image

լրահոս

  • Մակրոնը մտադիր է հանդիպել Պուտինի հետ

    21:43 | 17.04.2021
  • Օրենքը չի ստորագրելու, ՍԴ չի դիմելու

    20:43 | 17.04.2021
  • 72-ական ժամ՝ միմյանց տարածքները լքելու համար

    19:38 | 17.04.2021
  • 10:10. «Ոչ-ոքի»՝ հօգուտ կայունացման

    17:59 | 17.04.2021
  • Կուբան առանց Կաստրոյի

    17:30 | 17.04.2021

ընտրանի

  • 1

    Աղավնոյի «անկախ պետությունը»

  • 2

    Եթե հաղթեինք

  • 3

    Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի հետ խոսել է պետք. մղձավանջային...

  • 4

    Պատերազմական դրվագներ։ Գոռ Սարկիսյան

  • 5

    Աննախադեպը

Facebook Youtube Email Telegram
Վարդան Հարությունյան

Իրավապաշտպան, հասարակական գործիչ` խորհրդային այլախոհի տպավորիչ կենսագրությամբ։ 2004-ին ստեղծել է «Իրավունքի եւ ազատության կենտրոնը», որի հիմնադիր ղեկավարն է։ Հրապարակել է հայ այլախոհության պատմությունը ներկայացնող երկու գիրք՝ «Այլախոհությունը խորհրդային Հայաստանում» եւ «Քաղբանտարկյալի պատմություն»։

Մեսրոպ Հարությունյան

Լրագրող, խմբագիր, փորձագետ, լրագրության ուսուցիչ, ում կենսագրությունը սկսվել է նախորդ դարի 80-ականներին Հայաստանի Մեղրու շրջանի «Արաքս» թերթից ու շարունակվել մեդիայի կայացման խառնարանում։ Նաեւ գրող է, պատմվածքների ու վեպերի չորս գրքի հեղինակ։

Վահրամ Աթանեսյան

Պատմաբան, լրագրող, հրապարակախոս, քաղաքական գործիչ։ Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի (1990-95) Արցախից ընտրված պատգամավոր, 2000-2015 թվականներին Արցախի Ազգային ժողովի երեք գումարումների պատգամավոր։ «Հոգեւոր Հայաստանը եւ արդիականությունը» գրքի հեղինակն է։

Tatul Hakobyan
Թաթուլ Հակոբյան

Լրագրող, հրապարակախոս, պատմություն հետազոտող, որն առօրյա փաստերը, դրանց վրա հիմնված դատողություններն ու պատմական փորձառությունը հաջողությամբ միահյուսելով ստանում է ուրույն բովանդակություն։

արխիվ

Ապրիլի 2021
Ե Ե Չ Հ Ու Շ Կ
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  
« Մրտ    

@2020 - Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ Օրենսդրությամբ: Ձևավորումը Ալիք Մեդիա