• Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • PoliticON
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
    • Վաղը
    • Չերեւան
    • Ուկրաինա | Պատերազմ
    • Թարգիր Լաո
    • Պարագիծ
    • Էկոդետ
    • Կարպիս Փաշոյանի զրույցը
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • մեր մասին
  • գործընկերներ
  • Կապ
Aliq Media Armenia
  • Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • PoliticON
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
    • Վաղը
    • Չերեւան
    • Ուկրաինա | Պատերազմ
    • Թարգիր Լաո
    • Պարագիծ
    • Էկոդետ
    • Կարպիս Փաշոյանի զրույցը
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
ՆերքինՔաղաքականություն

Ղարաբաղի հարցը վերադառնում է

Մհեր Արշակյան 19:00 | 28.12.2023
Մհեր Արշակյան 19:00 | 28.12.2023
մեջբերում Մհեր Արշակյանից

Գաղտնիք չէ, որ Ղարաբաղի հարցը փակված չէ։ Սա ասում են Ամերիկան, Եվրոպան, իսկ Ռուսաստանը սա ցույց է տալիս այնտեղ մնալով։

Սա գիտեն ե’ւ Հայաստանը, ե’ւ Ադրբեջանը։ Նաեւ այս պատճառով է Ադրբեջանի արտգործնախարարն ասում, որ խաղաղության պայմանագիրը 100 տոկոսով չի լուծում երկու երկրների միջեւ եղած խնդիրները։ Բայրամովի այս հայտարարության մեջ սպառնալիք կա՝ ոչ միայն խաղաղության պայմանագրից պիտի բացառվի Ղարաբաղի հարցը, այլեւ քաղաքական խոսույթից՝ վերջ, չկա այդպիսի հարց։

Հետեւաբար ի՞նչ է նշանակում՝ Ղարաբաղի խնդիրը փակված չէ, հատկապես որ Հայաստանի իշխանություններն այն փակել են իրենց ամբողջ հռետորաբանությունից հանելով Ղարաբաղին վերաբերող ամեն ինչ, իսկ Ադրբեջանի իշխանություններն այն փակել են ի տես եւ ի լուր աշխարհի հայտարարելով, որ վերականգնել են իրենց տարածքային ամբողջականությունը, եւ Ղարաբաղի հարց գոյություն չունի։

Բանն այն է, որ տարածաշրջանային քաղաքական դիրքավորումների փխրունության մեջ ամենեւին տրամաբանական չէ, որ այդ հարցը մնա փակ։ Իսկապես, Ադրբեջանը, Թուրքիան եւ Իրանն ամենեւին դեմ չեն, որ այդ հարցը փակվի, քանի որ ինքն իրենով անհանգիստ է դարձնում տարածաշրջանը եւ միջազգային այլ խաղացողների է «հրավիրում» այստեղ։

Բայց այդ դեպքում ինչո՞վ են զբաղվելու այլ խաղացողները, ասենք` Ֆրանսիան, Ռուսաստանը կամ Ամերիկան։ Ամերիկան արդեն իսկ Ադրբեջանին պարտադրում է ստորագրել Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, ԵՄ-ի, Ֆրանսիայի եւ Գերմանիայի առաջնորդների միջեւ Գրանադայում ընդունված փաստաթուղթը, որով Ադրբեջանին պարտադրում են հետ ընդունել հեռացած ղարաբաղցիներին։

Այդ փաստաթուղթը ստորագրելուց հետո պարտադրում են, որ Ադրբեջանը Ղարաբաղից հանի ռուսական զորքը, քանի որ ղարաբաղցիները հաստատ ռուսական զորքի առկայությամբ վերադարձողը չեն, մի անգամ արդեն կրել են նրանց «առաքելության» հետեւանքները։ Ռուսները նույնպես փափագում են ղարաբաղցիների վերադարձը, որպեսզի Հայաստանում եւ Ադրբեջանում պահպանեն իրենց ռազմական ներկայությունը։ Ահա ինչու Ղարաբաղի հարցը փակված չէ։

Եթե չկա այդպիսի հարց, մեծ հաշվով այստեղ այլ խաղացողների ներկայության հարցն է փակվում։ Իսկ խաղադրույքն ավելի մեծ է, քան սոսկ ռուսական կամ ամերիկյան ներկայությունը։ Ադրբեջանը դեռ պետք է սեփական մաշկի վրա զգա, որ առանձնապես մեծ հաղթանակ չի տարել Ղարաբաղում, քանզի տոտալ հայրենազրկումը 21-րդ դարում անհասկանալի հաջողություն է աշխարհի համար։

Կամ Ադրբեջանը դիմադրում է միջազգային խաղացողների պահանջին՝ վերադարձնել ղարաբաղցիներին իրենց բնակավայրերը։ Դրան բացառված չէ, որ Հայաստանն էլ է դեմ այն իմաստով, որ դա ենթադրում է ադրբեջանցիների վերադարձ Հայաստանի իրենց բնակավայրեր կամ գոնե անկլավներ։ Այդ դիմադրությունն ունի զուտ ռուսների ու թուրքերի աջակցությունը, որը փխրուն աջակցություն է, քանի որ այստեղ նրանք դառնում են դրության ամբողջական տեր, ինչը ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ը հաստատ չեն ծափահարի։ Կամ Ադրբեջանը համաձայնում է ռուսական զորքի դուրսբերմանը եւ ղարաբաղցիների վերադարձին միջազգային ավելի շատ երկրների մասնակցությամբ խաղաղապահ ուժերի տեղակայման գնով։

Ահա այս կոմբինացիան է վերակենդանացնում Ղարաբաղի հարցը, որը թվում էր, թե վերջնականապես անցել էր պատմության գիրկը։

Mher Arshakyan
Մհեր Արշակյան

Ժամանակի ընթացքում հասկանում ես, որ Աստված քեզ ստեղծել է այնպիսին, որ ինքը լինի: Ճիշտ այդպես նա ստեղծել է փողոցային շանը: Երբ դու կերակրում ես նրան, Աստված կա, երբ չես կերակրում, չկա, հասկանում ես, որ մարմինն արդեն իսկ հնարավորություն է, երկրորդ այդպիսի հնարավորություն չի լինելու:

0
FacebookTwitterWhatsappTelegramEmail
նախորդը
Ովքեր ասում են՝ Վանաձորը տխուր ու մռայլ է, քաղաքի սրտի մեջ չեն մտել
հաջորդը
Փրկել թաղամասը բռնի ոչնչացումից. Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարան

խմբագրական

  • Ռուսաստանը Արցախի իշխանություններին չի տեղեկացրել Ադրբեջանի կողմից 2023...

լրահոս

  • Իսրայելն ուժով կպատասխանի, եթե Սիրիայի կառավարությունը չկանխի դրուզներ...

  • Չենք պատրաստվում աշխարհով մեկ թռչել Կիեւի եւ Մոսկվայի...

  • Թրամփը հայտարարել է, որ մայիսի 8-ը կնշվի որպես...

  • ԵՄ-ը նոր պատժամիջոցներ է պատրաստում ՌԴ-ի դեմ՝ հրադադարից...

  • Դամասկոսում դրուզների հետ բախումներից հետո Սիրիայի կառավարությունը հայտարարել...

ընտրանի

  • 1

    Բնության հետ ներդաշնակ տնտեսություն․ երեք պատմություն Վայոց ձորից

  • 2

    Ի՞նչ է Պարկինսոնի հիվանդությունը, որո՞նք են ախտանշանները

  • 3

    Կրթության նոր մեթոդներ, որոնք ձեւավորում են քննադատական ու...

  • 4

    «Աղբահանության վճարի թանկացման որոշումը պետք է վիճարկել դատարանում»․...

  • 5

    2024-ի հունվարի 1-ից կենսաթոշակը նոր ձեւով կհաշվարկեն

Facebook Youtube Email Telegram

արխիվ

Դեկտեմբերի 2023
ԵԵՉՀՈւՇԿ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
« Նյմ   Հնվ »
Quality Sign Colored

© 2024 - Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ Օրենսդրությամբ: Ձևավորումը Ալիք Մեդիա
Գաղտնիության քաղաքականություն