• Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • русская редакция
  • մեր մասին
  • գործընկերներ
  • Կապ
Aliq Media Armenia
  • Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • русская редакция
ՀայաստանՄենք

Քաղաքացու օր. տոն, որ ոչ ոք այդպես էլ չի հիշում

Արման Գալոյան 13:45 | 25.04.2022
Արման Գալոյան 13:45 | 25.04.2022
holiday

Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից չորս տարի է անցել: 2018-ի ապրիլի 23-ին՝ ընտրվելուց մեկ շաբաթ անց, նա հայտարարեց վարչապետի պաշտոնը թողնելու մասին:

Նոր իշխանությունն էլ ի պատիվ 2018-ի ապրիլյան իրադարձությունների, ի պատիվ «ոչ բռնի թավշյա հեղափոխության»,  «Տոների եւ հիշատակի օրերի» մասին ՀՀ օրենքում ամրագրել է Քաղաքացու օրը։

Որպես տոն՝ այդ օրը միայն 2019-ին շուքով նշվեց: Հանրապետությունով մեկ զանազան միջոցառումներ էին կազմակերպվել: Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն էլ Երեւանի կենտրոնում դուրս էր եկել երթի, շփվում էր քաղաքացիների հետ, խորոված համտեսում (փորձելով հասկանալ՝ Իջեւանի խոզ է, թե ոչ):

Արդեն 2020-ին կորոնավիրուսի համավարակի պատճառով ամբողջ երկրում արտակարգ դրություն հայտարարվեց, չեղարկվեցին նաեւ այդ օրվա միջոցառումները:

2021-ին էլ որեւէ մեկը Քաղաքացու օր նշելու «սիրտ չուներ». հինգ ամիս էր անցել ցավալի պարտությունից, թարմ էին աղետալի պատերազմի վերքերը: Եվ բացի այդ, քանի որ Հայաստանում քաղաքական կրքերը լարված էին, եւ իշխանությունը հայտարարել էր արտահերթ ընտրությունների անցկացման մտադրության մասին, այդ օրը Նիկոլ Փաշինյանը հրաժարական ներկայացրեց վարչապետի պաշտոնից:

Այս տարի Քաղաքացու օրը նշելու նպատակով ՀՀ պետական բյուջեից նախատեսված է մոտ 40 մլն դրամ տրամադրել: Եվ երբ խորհրդարանական ընդդիմությունը բյուջեի նախագծի քննարկումների ժամանակ քննադատում էր իշխանությանը նման շռայլության համար, Կառավարության ներկայացուցիչները հակադարձեցին, թե ոչ միայն այդ օրը պետք է նշվի, այլեւ հնարավորության դեպքում հատկացվելիք գումարը պետք է ավելացվի:

Թե ինչպես է ծախսվելու այդ գումարը, ինչ է արվելու դրա շրջանակում, պարզ չէ. համենայն դեպս, իշխանությունները չեն ներկայացրել իրենց ծրագիրը:

Թեեւ սա արդեն կարեւոր չէ: Քաղաքացու օրը որեւէ մեկը չի հիշում ու կարևորում։ Լավագույն դեպքում իշխանությունները ուղերձներ կհղեն ու ամեն ինչ դրանով կավարտվի։

Եթե անկեղծ, ստեղծված իրավիճակը միանգամայն բնական է: Կար ժամանակ, երբ թվում էր՝ քաղաքացին բարձրագույն արժեք է իշխանությունների համար: Հիմա՝ ընդհակառակը: Շատ հեռուն պետք չէ գնալ. ընդամենը մի քանի օր առաջ ԱԺ-ում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, կրկին խոսելով 44-օրյա պատերազմի մասին, խոստովանեց. «Ինձ պետք է մեղադրել ոչ թե հողեր հանձնելու, այլ հողեր չհանձնելու մեջ: Հանձնելով գուցե փրկեի հազարավոր կյանքեր, իսկ չհանձնելով, փաստորեն, հազարավոր զոհերի հանգեցրած որոշումների հեղինակ դարձա»: Պատերազմից հետո էլ նման հայտարարություններ նա արել էր ոչ մեկ անգամ:

Այլ կերպ ասած, Փաշինյանն, ըստ էության, խոստովանեց, որ կարող էր առանց պատերազմի ու առանց զոհերի՝ բանակցությունների եւ փոխզիջման արդյունքում գնալ խնդրի լուծման, բայց նախընտրեց գնալ պատերազմի, գրանցել ջախջախիչ պարտություն, տալ մեծ թվով զոհեր ու վերջապես զիջել ավելին, քան պահանջվում էր բանակցություններով։ Ինչպես ինքն է մի առիթով ասել, հակառակ դեպքում կասեին դավաճան:

Եվ այս խոսքերին հաջորդեց ոչ թե հրաժարականի մասին հայտարարությունը, այլ կարճ ժամանակ անց ականատես եղանք նույն մանիպուլյացիաներին ու հոխորտանքներին:

Մինչդեռ խոսքը հազարավոր զոհերի մասին է: Հազարավոր սգացող ընտանիքների: Տասնյակ գերիների:

Թեեւ, հիշում եք, այս տարվա սկզբին էլ ԱԺ նախագահի մակարդակով հայտարարվեց՝ «գերիներին համարում եմ, որ արդեն իրենք չկան»: Սա՝ հակառակ այն բանի, որ այդ գերիները ՀՀ քաղաքացի են եւ, Սահմանադրության համաձայն, ՀՀ սահմաններից դուրս Հայաստանի պաշտպանության ներքո են գտնվում: Գոնե այդպես է նախատեսել մայր օրենքը:

Arman Galoyan
Արման Գալոյան

Լրագրող եմ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, լրագրության դասախոս: Գրում եմ քաղաքականության եւ տնտեսության մասին: Հետաքրքրություններիս շրջանակում՝ քաղաքագիտություն, փիլիսոփայություն, պատմություն: Ափսոսում եմ, որ միաժամանակ նկարչական պրոֆեսիոնալ կրթություն չեմ ստացել:

0
FacebookTwitterWhatsappTelegramEmail
նախորդը
Մեջլիսը հետ է ուղարկել Փայլանի օրինագիծը, իշխող կուսակցությունը՝ սպառնացել դատարանով
հաջորդը
Երեւանում կատարվել է ավելի քան 855 հազար պատվաստում

խմբագրական

Մենք վաստակել ենք Շառլ Միշելի հայտարարությունը

Promotion Image

Ուկրաինա․ մարդկային պատմություններ

Կացարանում 200 մարդ կա, նույնիսկ ջուր չունենք

լրահոս

  • Գերեվարված զինծառայող Մարտիրոսովին կհանձնեն հայկական կողմին

    20:14 | 25.05.2022
  • ՌԴ-ն ու Աֆրիկան անվտանգություն կապահովեն աշխարհում. Պուտին

    19:27 | 25.05.2022
  • Մոսկվան կաջակցի սահմանազատման հարցում

    19:02 | 25.05.2022
  • Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցների շրջանցումը՝ հանցագործություն

    18:29 | 25.05.2022
  • Դավիթ Անհաղթից դեպի Ազատության պողոտա ուղղությունը կփակվի

    17:38 | 25.05.2022

ընտրանի

  • 1

    Արցախի հարցում Հայաստանը կրկնում է 1920-ի մայիսի 24-ը

  • 2

    Մենք վաստակել ենք Շառլ Միշելի հայտարարությունը

  • 3

    Ցավի եւ անտարբերության արանքում

  • 4

    Հայաստանը Արցախին տվել է ամեն հնարավորը. Վահրամ Աթանեսյան

  • 5

    Կեսարյան համաճարակ

Facebook Youtube Email Telegram

արխիվ

Ապրիլի 2022
Ե Ե Չ Հ Ու Շ Կ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  
« Մրտ   Մյս »

© 2022 - Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ Օրենսդրությամբ: Ձևավորումը Ալիք Մեդիա