• Գլխավոր
  • Հարթակ
    • 17+
    • Էկո
    • Սովետ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • Գործընկերներ
    • Բուն TV
  • մեր մասին
  • Կապ
Aliq Media Armenia
  • Գլխավոր
  • Հարթակ
    • 17+
    • Էկո
    • Սովետ
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • Գործընկերներ
    • Բուն TV
ԽմբագրականՀայաստանՄենք

Մեր ներսի պատերազմը

Տիգրան Պասկեւիչյան 20:36 | 17.11.2020
Տիգրան Պասկեւիչյան 20:36 | 17.11.2020

Տարիներ առաջ Մեծ Հայրենադարձությունն ուսումնասիրող նախագծի շրջանակում նկարահանումներ էի անում Բեյրութում եւ Անջարում։ Հարցազրույցներից գրեթե բոլորում կարմիր թելի պես անցնում էր «ազգ-հայրենիք» հակադրությունը։

Հարցվողը հնչակյան լիներ, ասում էր. «Մենք հայրենասեր էինք, անոնք՝ ազգասեր», դաշնակցական լիներ, ասում էր. «Մենք ազգասեր էինք, անոնք՝ հայրենասեր»։ Խոսքը Սովետական Հայաստանից հնչած հայրենադարձության հրավերն ընդունել-մերժելու մասին էր։ ։

Հայրենիքում ծնված-մեծացածիս համար հեշտ չէր հասկանալ այդ «պատերազմը», թեեւ ապրել էի 88-ի շարժումն ու անկախ պետության դժվարին կայացումը։

88-ի շարժումն ազգինն էր, ազգինն էլ կմնար, եթե տրամաբանորեն չհանգեցներ անկախության, որովհետեւ, որքան էլ դառը լինի խոստովանելը, պետության տեսիլք եւ հեռանկար առանձնապես չկար։ Հարյուր հազարավոր մարդկանց մտքում Հայրենիքն էր՝ անորոշ ու անձեւակերպելի։

Կարճ ասած՝ հող էինք ուզում ու մի քիչ արդարություն։

1990-ին պետության վերածված Հայրենիքը (ինձ համար սկիզբն Անկախության հռչակագիրն է, հետո պետք է լիներ փաստող հանրաքվեն), օրինաչափորեն հակազգային էր։ Սա ասում եմ ոչ թե կրկնելով ժամանակի քաղքենուն ու անվանական մտավորականին բնորոշ նիհիլիզմը, այլ արձանագրում եմ փաստը՝ պատմական, եթե դեմ չեք՝ դրական։

Այդպես էր, որոհետեւ

-պետությունը միշտ իրապաշտ է, ազգն՝ հարատեւ անէապաշտ,
-պետությունն ունի հարեւաններ, ազգը՝ հակառակորդներ ու թշնամիներ,
-պետությունն ուրիշ պետությունների հետ է նստում-վեր կենում, ազգը լավագույն դեպքում ընդունում, մեկ-մեկ էլ հարգում է ուրիշներին՝ ակնկալելով աջակցություն, կարեկցանք, գթություն…
-պետության սահմանը գրաֆիկա է, ազգի սահմանը՝ նատյուրմորտ,
-պետության սնունդը տնտեսությունն է, ազգինը՝ բնամթերքը,
-պետությունն ամոթ չունի (չի կարողանում շատ վճարել, քիչ է վճարում), ազգն ամոթից մեռնում է, երբ էրեխի վերջին զանգի փողը չի ճարում,
-պետությունը բանակ է, ազգը…՝ ազգ-բանակ՝ հիշատակելի դեմքերի ու դեպքերի անիմացիայով,
-պետությունը չի կարող ասել. «Վեր կաց գերեզմանից Անդրանիկ փաշա», ազգը մղում է հոգեփոխության (ռեինկարնացիայի),
-պետությունը մշակույթ է, ազգը՝ դհոլ-զուռնա, երգ ու պար,
-պետությունը չի արտագաղթում, ազգը՝ թափառական է,
-պետությունը պատմություն է կերտում, ազգը պատմություն սպառող է։

Հակադրությունների այս ցանկը կազմելուց հետո կարիք կա՞ բացատրելու, թե երեսուն տարի անց ո՞ւմ եւ ինչպես պարտվեցինք։

Տիգրան Պասկեւիչյան

Իմ կրոնն ու դավանանքը խոսքն է։ Ուժին, սպառազինությանը, քաղաքական խարդավանքներին ու նման բաներին չեմ հավատում։ Պետք է խոսենք, համոզենք իրար, եթե անգամ դա անհնար է թվում։

0
FacebookTwitterWhatsappTelegramEmail
նախորդը
Ադրբեջանը գազ է տալիս
հաջորդը
ՌԴ նախագահը փակագծեր է բացում

խմբագրական

Հոբելյանին ընդառաջ

Promotion Image

լրահոս

  • Ռուս-թուրքական սրացումներ ուկրաինական ճակատում

    20:22 | 12.04.2021
  • Իսրայելի եւ Իրանի հին ու նոր մարտահրավերները

    19:10 | 12.04.2021
  • Ուժեղացրել են ռազմական ակտիվությունը

    17:53 | 12.04.2021
  • Պատերազմը բացառում է, քաղաքացիական պատերազմը՝ ոչ

    16:28 | 12.04.2021
  • Նաեւ չինական պատվաստանյութ

    16:11 | 12.04.2021

ընտրանի

  • 1

    Աղավնոյի «անկախ պետությունը»

  • 2

    Եթե հաղթեինք

  • 3

    Պատերազմական դրվագներ։ Գոռ Սարկիսյան

  • 4

    Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի հետ խոսել է պետք. մղձավանջային...

  • 5

    Աննախադեպը

Facebook Youtube Email Telegram
Վարդան Հարությունյան

Իրավապաշտպան, հասարակական գործիչ` խորհրդային այլախոհի տպավորիչ կենսագրությամբ։ 2004-ին ստեղծել է «Իրավունքի եւ ազատության կենտրոնը», որի հիմնադիր ղեկավարն է։ Հրապարակել է հայ այլախոհության պատմությունը ներկայացնող երկու գիրք՝ «Այլախոհությունը խորհրդային Հայաստանում» եւ «Քաղբանտարկյալի պատմություն»։

Մեսրոպ Հարությունյան

Լրագրող, խմբագիր, փորձագետ, լրագրության ուսուցիչ, ում կենսագրությունը սկսվել է նախորդ դարի 80-ականներին Հայաստանի Մեղրու շրջանի «Արաքս» թերթից ու շարունակվել մեդիայի կայացման խառնարանում։ Նաեւ գրող է, պատմվածքների ու վեպերի չորս գրքի հեղինակ։

Վահրամ Աթանեսյան

Պատմաբան, լրագրող, հրապարակախոս, քաղաքական գործիչ։ Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի (1990-95) Արցախից ընտրված պատգամավոր, 2000-2015 թվականներին Արցախի Ազգային ժողովի երեք գումարումների պատգամավոր։ «Հոգեւոր Հայաստանը եւ արդիականությունը» գրքի հեղինակն է։

Tatul Hakobyan
Թաթուլ Հակոբյան

Լրագրող, հրապարակախոս, պատմություն հետազոտող, որն առօրյա փաստերը, դրանց վրա հիմնված դատողություններն ու պատմական փորձառությունը հաջողությամբ միահյուսելով ստանում է ուրույն բովանդակություն։

արխիվ

Նոյեմբերի 2020
Ե Ե Չ Հ Ու Շ Կ
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30  
« Հկտ   Դկտ »

@2020 - Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ Օրենսդրությամբ: Ձևավորումը Ալիք Մեդիա