• Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • PoliticON
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
    • Վաղը
    • Չերեւան
    • Ուկրաինա | Պատերազմ
    • Թարգիր Լաո
    • Պարագիծ
    • Էկոդետ
    • Կարպիս Փաշոյանի զրույցը
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
  • մեր մասին
  • գործընկերներ
  • Կապ
Aliq Media Armenia
  • Գլխավոր
  • Հաղորդումներ
    • PoliticON
    • Թաթուլ Հակոբյանի զրույցը
    • Էլուր
    • Ստվերում
    • Պատերազմի եւ խաղաղության արանքում
    • Ալիքի վրա
    • Տեղ սահմանի մոտ
    • Իրական օրակարգ
    • Կարմիր ժամանակներ
    • Վաղը
    • Չերեւան
    • Ուկրաինա | Պատերազմ
    • Թարգիր Լաո
    • Պարագիծ
    • Էկոդետ
    • Կարպիս Փաշոյանի զրույցը
  • Քաղաքականություն
    • Ներքին
    • Արտաքին
    • Հարեւաններ
    • Աշխարհ
  • Մենք
    • Հայաստան
    • Սփյուռք
  • Տնտեսություն
  • Մշակույթ
Մշակույթ

Պատերազմի 1080 ժամը

Անուշ Առաքելյան 15:45 | 28.09.2021
Անուշ Առաքելյան 15:45 | 28.09.2021
Photo exhibition "1080 Hours"

«Սեպտեմբերի 27-ը սովորական օր էր: Ուշ վերկաց տվեցին. կիրակի էր: 07:20-ին ստուգատեսն ավարտելուց հետո օրվա պատասխանատուն զորքը ուղեկցեց ճաշարան: Երբ արդեն անձնակազմը շարված էր ճաշարանի դիմաց, զորամասի հրամանատարը հայտնեց. «Սկսվել ա, պատերազմը սկսվել ա…»: Նախաճաշ չեղավ, ու հնչեց տագնապի ազդանշանը…»,- պատմում է 44-օրյա պատերազմի մասնակից, լուսանկարիչ Միքայել Նազարենկոն։

Միքայելն իր պաշտպանական դիրքերից ամեն օր վավերագրում էր պատերազմական դրվագներ, ավելի ճիշտ՝ պատերազմի խաղաղ պահերը: Եվ ծնվեց «1080 ժամ» ֆոտոպատմությունը՝ պատերազմի առաջին օրվանից մինչեւ վերջին օրը:

Չխելագարվելու միջոցն, ըստ Միքայելի, միայն երկու բանի մասին մտածելն էր՝ դիրք պահելն ու ողջ մնալը։ Գիտակցում էր, որ կատարվողը ֆիլմ չէ, այլ իրականություն։ Ամեն պահը՝ ապրված։

Photo exhibition "1080 Hours"
Զինվորական ծառայությունն ավարտեց հուլիսին, բայց վերադարձից միայն երեք ամիս անց կարողացավ մարդկանց առաջ բացել սեպտեմբերյան իր օրագիրը:

«Ահեղ կռիվների արանքում մենք ապրում էինք, պատկերներում այդ կյանքն է՝ ապրելու եւ ապրեցնելու 1080 ակնթարթը: Մենք դեռ երկար մտապահելու ենք այդ 1080 ժամերի պատկերները, որ մի պահ կատաղի էին, իսկ հետո արդեն լուռ, անաղմուկ, խաղաղ»,- ասում է Նազարենկոն:

Լուսանկարներում Քարվաճառի խաղաղ լեռներն են, բարձունքները, զինվորների կյանքն ու կենցաղը, տղաների անընդհատ փոփոխվող կեցավայրերը, կանգուն զորամասը, որ Քարվաճառի շրջանը հանձնելուց օրեր առաջ պայթեցվեց, զոհված ընկերոջ՝ Լիպարիտ Դաշտոյանի հիշատակին վառվող մոմերը, եւ վերջին օրերը, երբ քարվաճառցիները կրակի էին տալիս իրենց տները:

Mikayel NazarenkoՊատերազմի մասին Միքայելը չի սիրում խոսել: Ասում է ՝ չնայած 2020 թվականին ունեցած անդառնալի կորուստներին՝ պատերազմի օրերը հոգեբանորեն այնքան ծանր չի տարել, որքան 2016-ի Ապրիլյանը:

«Ընկերներիս հետ էի խոսում ու շատ ծանր էի տանում, որ իրենք այնտեղ են, ես՝ այստեղ: Այս պատերազմի օրերին հասկացա, վերապրեցի ինչ-որ բան, ստացա հարցիս պատասխանը՝ ո՞վ եմ ես պատերազմի ընթացքի մեջ։ Կա, իհարկե, միջնորդավորված պատկերացումը՝ տարբեր մեդիաների, ֆիլմերի, գրականության միջոցով, բայց իրական պատերազմն այլ է, երբ այն անմիջապես դիպչում է քեզ, քո ընկերներին, տեսնում ես ընկերոջդ մահը»:

Միքայելն ուզում է լուսանկարների միջոցով ցույց տալ շարունակվող կյանքը, հայ զինվորի անկոտրում, պայքարող տեսակը. «Հանուն պատմության, ժամանակի, որ վավերագրված ունենանք հենց այդ ժամանակի նրա դեմքը, ներկա գտնվենք նրա նվիրումի պահին, հերոսությանը»: Նա թեեւ խաղաղ պահերն է արձանագրել, բայց եւ այնպես ամեն կադրում կորուստ ու արհավիրք կա:

Իսկ թե ինչու 1080, այսինքն՝ 45 օր, երբ պատերազմը 44 օր է տեւել, Միքայելն ասում է՝ 45-րդ օրն իրենց դեռ թվում էր, թե պատերազմը չի ավարտվել, դեռեւս չի հայտարարվել հրադադարը: «Ժամանակի զգացողությունը կորցնում ես պատերազմի ընթացքում»:

Միքայելն իր պատանեկան երազանքն է իրականացրել, միշտ երազում էր կոնֆլիկտային գոտում հայտնվել ու վավերագրել պատերազմը: Ցուցադրվեց նաեւ նրա «1080 ժամ» փաստավավերագրական կարճամետրաժ ֆիլմը, որի կադրերն արվել են առաջնագծում, հարցազրույցները՝ պատերազմից հետո:

Photo exhibition "1080 Hours"
Ցուցահանդեսին ներկա էր նաեւ ՀՀ ԿԳՄՍ նախարար Վահրամ Դումանյանը, որի որդին ծառայել է Միքայելի հետ: «Պետք է հաղթել գիտելիքով»,- ասաց նախարարը եւ մաղթեց, որ այսուհետ միայն հաղթանակների մասին ֆիլմեր նկարահանվեն:

Նախագիծն իրականացվել է ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության հովանու ներքո: Կազմակերպիչն «Ալամեզոն» ընկերությունն է։ Աջակիցներն են «Ֆորմիկա Արտ» կազմակերպությունը, «Հայաստանի ազգային կինոկենտրոնը», «ՀՌՀ Ուսանողական խորհուրդը» եւ «Oprint»-ը: Միքայել Նազարենկոյի լուսանկարները նկարիչների միության առաջին հարկում կլինեն մինչեւ սեպտեմբերի 29-ը:

Անուշ Առաքելյան

Մասնագիտությամբ լեզվաբան եմ, բայց հիմնական զբաղմունքս եղել է լրագրությունը։ Սկսելով «Շողակաթ» հեռուստաընկերությունից՝ մշտապես լուսաբանել եմ մշակութային իրադարձություններ՝ խնդիր ունենալով արվեստի երեւույթները չթողնել ստվերում։

0
FacebookTwitterWhatsappTelegramEmail
նախորդը
80 քաղաքացիական զոհերից 68-ը տղամարդիկ են, 12-ը՝ կանայք
հաջորդը
Երեւանից Թբիլիսի՝ գնացքով

խմբագրական

  • Ռուսաստանը Արցախի իշխանություններին չի տեղեկացրել Ադրբեջանի կողմից 2023...

լրահոս

  • Իսրայելն ուժով կպատասխանի, եթե Սիրիայի կառավարությունը չկանխի դրուզներ...

  • Չենք պատրաստվում աշխարհով մեկ թռչել Կիեւի եւ Մոսկվայի...

  • Թրամփը հայտարարել է, որ մայիսի 8-ը կնշվի որպես...

  • ԵՄ-ը նոր պատժամիջոցներ է պատրաստում ՌԴ-ի դեմ՝ հրադադարից...

  • Դամասկոսում դրուզների հետ բախումներից հետո Սիրիայի կառավարությունը հայտարարել...

ընտրանի

  • 1

    Ի՞նչ է Պարկինսոնի հիվանդությունը, որո՞նք են ախտանշանները

  • 2

    Կրթության նոր մեթոդներ, որոնք ձեւավորում են քննադատական ու...

  • 3

    Ռազմական հեղաշրջում Սուդանում

  • 4

    Ծաղիկներ մուգ երկնքի տակ

  • 5

    Հայաստանի անկախության գաղափարն են ուզում սպանել. Գեւորգ Գիլանց

Facebook Youtube Email Telegram

արխիվ

Սեպտեմբերի 2021
ԵԵՉՀՈւՇԿ
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
« Օգս   Հկտ »
Quality Sign Colored

© 2024 - Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են ՀՀ Օրենսդրությամբ: Ձևավորումը Ալիք Մեդիա
Գաղտնիության քաղաքականություն