ՔՊ-ն ՀՀ նախագահի թեկնածու է առաջադրում Վահագն Խաչատրյանին։ Վերջինս աշխատող մարդ է։ Փաշինյանը նրա հետ մեծ հույսեր էր կապում ԲՏԱ նախարար նշանակելիս։
Պարոն Խաչատրյանը երկար էր մտածել, թե ինչպես օգտակար լինել ՀՀ-ին։ «Ես փնտրում էի, թե Հայաստանի Հանրապետությունն ինչով կարող է աշխարհում հանդես գալ: Ի վերջո, հենց ինդուստրիալիզացիան կամ արդյունաբերացումը, այդպես ձեւակերպեմ, այն ուղղությունն է, որով մենք կարող ենք աշխարհին ներկայանալ նորովի։ Եվ ոչ թե հույս եմ հայտնում, այլ ուղղակի պարտավոր ենք, եւ համոզված եմ, որ մենք պետք է հաջողություն ունենանք»,- նշանակման հաջորդ օրն ասել էր Վահագն Խաչատրյանը։
Վարչապետն իր հերթին ասում էր. «Հույս ունեմ, որ 21-րդ դարում ի հայտ եկած տեխնոլոգիական նոր ուղղությունները՝ թվային եւ տեղեկատվական տեխնոլոգիաների զարգացումն ու ոլորտի բավական լավ դինամիկան, որ մենք այսօր ունենք Հայաստանում, այդ ամենը նախարարը [Վահագն Խաչատրյանը] կկարողանա համադրել եւ ոլորտի առաջամարտիկներին համախմբել նախարարության շուրջը, ընթանալ արդյունավետ քայլերով դեպի այդ նպատակի իրագործումը»։
Հիմա նա որոշել է աշխատող մարդուն դարձնել թոշակառու։
2015-ի Սահմանադրությամբ ՀՀ նախագահի պաշտոնի մասին լավագույն ձեւակերպումը պատկանում է ԱԺ ՔՊ խմբակցության անդամ Վահագն Հովակիմյանին, որը դեռեւս 2015-ի օգոստոսի 29-ին կայքերից մեկում գրել էր. «Անունը նախագահ է լինելու, բայց իշխանական համակարգում իրենից ոչինչ չի ներկայացնելու»։
Գիտի՞ այս մասին պարոն Խաչատրյանը։ Իհարկե գիտի։ Դեռեւս նախորդ նախագահ Արմեն Սարգսյանն է հեռանալուց «անիծել», որ նոր նախագահը ոչ մի բան էլ չի կարողանալու անել այդ պաշտոնում։
2015-ի սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեից առաջ Վահագն Խաչատրյանն Ազատության հրապարակում նոյեմբերի 20-ին կոչ էր անում «դեկտեմբերի 6-ին «ոչ» ասել» Սերժ Սարգսյանի նախաձեռնած փոփոխություններին։ Հիմնական պատճառներից մեկը տնտեսության աղետալի վիճակն էր, որի պատճառով «վերջին 5 տարիների ընթացքում 40-45 հազար մարդ մշտական բնակություն է հաստատել այլ երկրներում»։
Նոր իշխանությունների օրոք (եւ այս թիվը հրապարակել է Փաշինյանի «Հայկական ժամանակը») վերջին երկու տարում ՀՀ-ից մեկնած ու չվերադարձածների թիվը գերազանցել է 100 հազարը։ Չվերադառնալու պատճառների մեջ կոռուպցիան ու ամենաթողությունն իհարկե չկան, բայց դրանից արտագաղթը չի դադարում արտագաղթ լինելուց, նույնիսկ եթե իշխանությունները բոլոր ժամանակների եւ համաշխարհային բոլոր իրականությունների լավագույն իշխանություններն են։
Ուրեմն մի բան էն չի։ Ու մարդկանց մի պաշտոնից հանել ու մյուս պաշտոնին նշանակելու մեջ չէ խնդիրը։
Ժամանակի ընթացքում հասկանում ես, որ Աստված քեզ ստեղծել է այնպիսին, որ ինքը լինի: Ճիշտ այդպես նա ստեղծել է փողոցային շանը: Երբ դու կերակրում ես նրան, Աստված կա, երբ չես կերակրում, չկա, հասկանում ես, որ մարմինն արդեն իսկ հնարավորություն է, երկրորդ այդպիսի հնարավորություն չի լինելու: